Spektakl „Mianujōm mie Hanka" na lekcjach literatury

W kilku klasach na zajęciach z literatury obejrzeliśmy spektakl - monodram Teatru Korez w Katowicach pt. „Mianujōm mie Hanka"  w reżyserii Mirosława Neinarta z rewelacyjną Grażyną Bułką w roli tytułowej. Oto refleksje uczennicy po spektaklu.

Często w historii ludzie zamieniają się w numery, ich indywidualne losy znikają wśród statystyk i ogólnych narracji. Tym bardziej ważne jest słuchanie historii poszczególnych osób. Rodzi to w nas empatię, pozwala lepiej zrozumieć nasze korzenie i buduje tożsamość. Żyjąc na ziemi śląskiej, musimy znać tę historię, ponieważ jest częścią nas. Jest podobna do tylu naszych rodzinnych opowieści. Znajoma, a jednocześnie wciąż poruszająca.

Spektakl „Mianujōm mie Hanka" pokazuje właśnie tę bliskość historii. To nie tylko opowieść o jednej kobiecie, ale o całych pokoleniach Ślązaków, o trudnych wyborach, losach pełnych cierpienia, miłości i przynależności. Grażyna Bułka w swojej roli porusza do łez. Zapominamy, że to aktorka, a nie osoba, którą znamy od lat. W jej słowach, gestach i spojrzeniach widzimy nasze babcie, matki, ciotki. Mamy poczucie, że siedzimy z nią sam na sam, słuchając jej zwierzeń, jakby były skierowane tylko do nas.

Co ważne, nawet jeśli nie zna się języka śląskiego, nie wpływa to negatywnie na odbiór spektaklu. Emocje są tak silne, że historia dociera do nas na głębokim, ludzkim poziomie. Nie trzeba rozumieć każdego słowa, by czuć ból, tęsknotę, czułość i wszystkie inne uczucia, które wybrzmiewają w tej opowieści.

Znajomość historii jest ważna, bo pozwala nam dostrzec nie tylko to, co było, ale też to, co nadal trwa. Musimy się na niej uczyć, wyciągać z niej wnioski i zawsze mieć ją w pamięci, aby nie popełniać błędów przeszłych pokoleń i lepiej rozumieć, skąd pochodzimy oraz dokąd zmierzamy. Przeszłość nie jest zamkniętą księgą. Żyje w nas, w naszych rodzinach i w opowieściach przekazywanych z pokolenia na pokolenie. Dlatego spektakl „Mianujōm mie Hanka" tak głęboko zapada w pamięć. Nie jest tylko przedstawieniem, ale doświadczeniem, które zostaje w sercu na długo.